Geen feesten meer voor even en dan is het weer hoog tijd voor de simpele dingen des levens. Zoals vanillepudding. Jaja, die uit het pakje uit de blauwe doos. Ach sommige dingen zijn gewoon lekker.
En nostalgisch. Ik kan me herinneren dat mijn broer en ik altijd ruzie maakten over wie de pot mocht uitkuisen als mijn moeder pap gemaakt had. En ik had ook de indruk dat er steeds meer en meer in de pot bleef zitten. Mijn kinderen zijn nog net niet zover dat ze het doorhebben. Dus nog héél even blijft die pot voor mij...
tot kooks
zoutje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten